Waarom ik het zo'n goed idee vond om bij Paris Books uit te geven.

***

In de jongste Bestseller60 kwam De vibe van Mark Verhees binnen. Het is de eerste keer dat een titel binnenkwam van de kersverse uitgeverij London Books, die een nieuwe vorm van uitgeven hanteert.

London Books (met imprint Paris Books) werd vorig jaar opgericht door de Vlaamse auteur Geert Kimpen. Die zat bij De Arbeiderspers, maar constateerde een aantal zaken aan de manier van werken door traditionele uitgeverijen, die volgens hem anders konden. Zoals met marketing en promotie: ‘Je staat als je boek is verschenen even in de belangstelling, er worden wat acties gedaan en daarna is de afdeling niet meer dan een telefooncentrale die berichten doorgeeft, bijvoorbeeld als iemand een interview met je wil. Je hebt twee jaar lang je hele ziel en zaligheid in een boek gelegd en na twee dagen is het alweer voorbij en is een ander boek aan de beurt. En als je niet bekend bent, verkoopt je boek ook niet.’

Het stak hem ook dat de auteur zo weinig verdient aan zijn boeken: ‘Je bent de allerlaatste die zijn 10 procent mag komen incasseren. Ik vind dat onrechtvaardig. Als ik mensen buiten het boekenvak erover vertel, klapperen die met hun oren. ‘Schrijvers vinden niets leuker dan onderling over hun uitgevers te roddelen, maar ik dacht: laat ik eens kijken of ik het dan zelf beter kan.’

Vorig jaar richtte hij London Books op, met imprint Paris Books, dat als missie heeft auteurs te begeleiden tijdens het uitgeefproces. Uitvoerend uitgever daar is Michelle Shanti, auteur van Godin op hoge hakken.

Auteurs hebben bij London Books een centrale rol. Ze investeren zelf in hun boek en worden daarbij door Kimpen geholpen: ‘Als een titel bijvoorbeeld voor een relatief kleine doelgroep bestemd is moet je de oplage niet te hoog maken.’ De oplages van de circa 50 titels die sinds de oprichting zijn verschenen variëren van 500 tot 10.000. ‘Sommige boeken zijn bestemd voor een groot publiek, maar als dat niet zo is en we verkopen 500 exemplaren is dat ook geslaagd. We hebben verder deals met onder meer drukkers, zodat de kosten binnen de perken blijven.’

Het opvallendste van het verdienmodel is dat van ieder verkocht boek de uitgeverij één euro van de verkoopprijs krijgt, de rest gaat naar de auteur: ‘Op die manier verdient die zijn investering snel terug. Dit verdienmodel is natuurlijk ook ideaal voor al bekende schrijvers. Zoals mijn zus, de Vlaamse Sonja Bakker, Sonja Kimpen, die naar ons overstapt. De investering is zo terugverdiend door je bekendheid, en daarna is het de terechte winst die je als auteur toekomt.’

Verder gebruikt Kimpen de specifieke talenten die zijn auteurs bezitten waar dat maar nuttig is: ‘Ons motto is: schrijvers voor schrijvers en daardoor wisselen we elkaars talenten uit om elkaar te versterken.’ Zo is één van hen aan de slag als vertegenwoordiger; een andere traint zijn collega’s in het gebruik van sociale media. Dat delen past ook in de filosofie achter de uitgeverij, die de wereld beter wil maken, en inspiratie en een verfrissende blik wil bieden.

De boeken liggen bij CB en worden via de gebruikelijke kanalen verkocht, maar per titel kijkt Kimpen ook naar mogelijke alternatieven ‘Hou van haar van Peter Platel, een boek over haar, verkochten we via kappers. Het chocolademeisje van Christel Stevens werd door pralinefabrikanten gekocht. Je moet een boek daar krijgen waar er belangstelling voor is. En het werkt.’

De Vlaming Kimpen heeft zijn uitgeverij gevestigd in het Nederlandse Bodegraven. De verhouding tussen Nederlandse en Vlaamse auteurs die hij onder contract heeft is fiftyfifty. Hij signaleert wel een groot onderscheid: ‘Vroeger lazen Nederlanders en Vlamingen veel meer elkaars boeken, het lijkt nu wel of er een muur is gebouwd tussen de boekenlanden Nederland en Vlaanderen. Een verschil is verder dat in Vlaanderen Standaard Boekhandel vrijwel een monopolie heeft, als je daar niet ligt ben je nergens. Nederland is wat dat betreft diverser.’

Enno de Witt – 26 januari 2017 – Boekblad